Senle Alıp Veremediğim Bir Şey Yok...

Kısacık zamanlara sığdırdığın duygu değişimlerini saymazsak, gerçekten senle iyi bir ekip olma yolunda ilerliyoruz. Pervasız dönemlerim kadar kızmıyorum sana, beni ağlattığında... Veya keyiflendirdiğinde eskiden daha fazla şükran duyuyorum sana. Arkadan koşmak yerine yanında yürümeyi hala öğrenmeye çalışıyorum. Bazen tökezletiyorsun beni, bir darbe vuruyorsun. Hani sabrımı test eder pozisyonunda. Sonra kaldığımız yerden devam. Önümde biriken yazıların başlıklarına baktığımda seni düşündüm yine, gene sınamışsın beni. Sen hiç mola vermez misin? Yakaladım seni Cumartesi gecesi İğneada kumsalında. Sıkışmıştın... Onda bile sabit değildin. Sıcaktın, gözalıcıydın... Onlar sana ateş dediler, ben ise hayat...

Hayatın içinde biriken yazılar var. Belki bu aralar reçetelere biraz ara vermek gerek. Ben derim ki; şimdilik notlar olsun buralarda. Reçeteleri ise Oktay Usta'da da hayata geçireyim. Hem de bol çikolatalı, bayram şekeri tadında. Bu haftayı böyle yaşayalım. Bugünden itibaren 4 gün boyunca Yeşil Elma'da buluşalım. 10 dakika gibi kısacık bir sürede çikolata ile neler yapabiliriz? Ne dersiniz? Beklemedeyim...

Şimdilik deme zamanı. Hayatı bekletmemek adına...
Sevgiler ve saygılar,