Kendime gıcığım hem de feci halde... Sevmiyorum bir, iki aydır kendimi. Kapatıyorum şalterleri. Hayatımda yaşanan heyecanları paylaşmıyorum bile... Dışarı çıkmak istemiyorum. Herşey karar aşamasında. Deveyi gütmek meselesi. Gütmeyi beceremedim. Kendimi başarısız olarak tanımlıyorum. Dışardan bakıldığında herşey o kadar farklı ki... Herşey yolunda... Değil, HİÇBİRŞEY YOLUNDA DEĞİL. Kendime bir nokta bulmaya çalışırken hep virgüller çıkıyor karşıma. Ben de gittim. Annemlerin yanına kaçtım, resmen kaçtım. Kaçış planlarında Dino ve Bebi var. İtiraf ediyorum yanımda onlarında olmasını istemedim ama tek başıma da bu kaçışı beceremezdim. Geldiler, gittik ve vardık. İnsanların içinde oturdum ve gülümsedim. Programı tebrik ettiler ve ben gene gülümsedim. Tık yok ben de... Çünkü bu kadar ağır olabileceğini ve en kaba tabiriyle, sokak argosuyla koyabileceğini tahmin etmemiştim. Her söylediğimde dilimin ucu yandı. Yapacak birşey yok. Karar verildi. Bake Shop Beşiktaş'tan ayrılıyorum. Bütün haklarımı ortağıma devrediyorum. Koca bir yılı değerlendirdik, güzel şeyler yaşandı ve ben bırakıyorum...
Sustuklarımı dışarı çıkarmalı mıyım???
Belki de...
Belki de hep susmalıyım...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder