Sadece Günaydın; Mutlu "At" Günü... (The Happy Horse Day...)

Biz, baharı kutlamak için atların yanına gidiyoruz. Fotoğraf makinamız yanımızda. Akşam sizi haberdar ederiz. Şimdi müsadenizle;
İLEEERİİİİİ....

03 Mayıs 2009 tarihi itibariyle yazının devamı: Fotoğrafları toparlamak ve o günün yorgunluğunu üzerimizden atmak 1,5 gün günümüzü aldı. Başlagıç kısmına dönelim şimdi;

En son "İLERİ!" demiştik. İleri kavramı gitmek istediğimiz yere ulaşmak için hafif bir kavrammış. Biz çok ileri gittik. Dağ ve tepeyi düzledik. Ve ulaştık. Riva Nehrinin yanında, Göllü Köyünü içinde bir binicilik okulu; Göllü Binicilik... Ulaştığımızda öğrendik ki biz uzun yoldan gelmişiz. Oldukça sade, mevcut alanın büyük kısmının atlara ayrıldığı bir yer. Ve yaklaşık 5 saatlik koşarak geçen mecaramız başlamış oldu;

Göllü Binicilik; çok güzel bir yer. Duyduğunuz sesler, sadece at ve kuş sesleri. Asıl konu at eğitimi. Özellikle çocuklar için düşünülmüş gibi geldi. Tavşanları besleyecebileğiniz bir oyun parkı, içinde oyuncakların olduğu, resim ve çamur çalışmalarının yapılabileceği kapalı bir aktivite alanı, kapalı ve açık olmak üzere 2 adet atların binilebileceği büyük alanlar(Manej) bulunmakta. Oturma alanı olarak daha küçük gene açık ve kapalı olarak 2 mekan tasarlanmış. Masa sayısı az. Özellikle haftasonu rezervasyonla çalışıyorlar. Yemek konusunda açıkcası biraz hayal kırıklığı yaşadım. Fiyat ile performansı karşılaştırınca ikisi de farklı yönlere doğru gitti. En başarılı oldukları nokta Köy kahvaltısı. Ev tipi poğacaları ve kendilerinin topladıkları yumurtalarla yapılan menemen tek geçilir. Kısacası sadece köy kahvaltısı siparişi vererek karnınızı tıka basa doldurmanız benim önerimdir. Bir taraftan kahvaltınızı ederken, bir taraftan da hemen önünde yer alan açık manejde atları seyredebilirsiniz. Yetişkin atların yanısıra çocukların binebileceği küçük atlar (Pony) bulunmakta. Gerçek at bunlar. Yani sütçü beygiri niteliğinden çok uzaklar. Sevmek istedğinizde yanınıza mutlaka bir görevli veriyorlar. Eğer çocukları bindirmek isterseniz de mutlak ve mutlaka 2 eğitmenle olayı gerçekleştiriyorlar. Fatura tutarları konusunda bilgi verelim; ekonomik bir yer değil. Baştan o konuda anlaşalım. Köy kahvaltısı; 25TL. At kısmında olay, süresel bazda biraz karışıyor. Haftasonu yoğunluktan dolayı çocukların ata binmesi 15 dakika civarında sürdü. Hafta içi bu süre bir saate çıkıyor. Tek biniş karşılığı 4oTL. Paket alırsanız -ki, bu 10 defa binmek anlamında tutar 30TL'ye düşüyor. Ulaşım için arabadan başka şansınız yokmuş gibi gözüküyor. Artılar ve eskiler ile birlikte değerlendirmek size kalmış.

Ve Bebi ile tanışan Göllü Binicilik demek istiyorum. Tanıyanlar ve tanışanlar bilir; Bebi bir ortama girdiğinde yerinde duramaz, her yere girer ve çıkar. İnanılmaz bir performans göstererek koşturur. Beyni bu durumlarda "Yapma, dur ve bekle" kavramlarına karşı bir duvar örmüştür ve duymamak için inat edilir. Şimdi gittiğimiz yerde neler yaptığını hayal edin...

At binmek onun daha önce İzmir'de yaşadığı bir tecrübeydi. Çok sevmişti. Söylediğimde, emziğini ve battaniyesi olarak bağrına bastığı Tata'sını alarak gecenin 10'unda kapının önünde dikildi "Gidelimmm" diyerek. Güneş doğduğunda gidileceğini, şimdi atların uyuduğunu söylediğimiz de kendisi de uyumaya karar verdi. Ertesi sabah uyku mahmurluğu ile biraz itiraz ama arkasından gelen heves ile zıplamaya başladı. Yok boyunca gördüğü herşeyi at olarak değerlendirdi. Ulaştığımızda ben daha çantamı koyamadan o ahırların kapısının önünde atlara "Hadii, zıplayak!" diye sesleniyordu. Ata binmek için sıramızı beklemek gerektiğini açıkladıktan sonra keşif mecaramız başladı. Bu noktada resmen kandırıldık. Hem babası hem de beni çok güzel (En kaba tabiriyle) uyuttu. Büyük olgunlukla sırasını bekleyeceğini söyleyen Bebi, kaşla göz arasında o sırada eğitim alanından ayrı tutulan ve otlamakla meşgul atların arasında çitleri aşarak daldı. Berna'nın " Ayşem , çifte atarlar!!!'" çığlığı ile daldık biz de tarlaya. Onun amacı atlara ulaşmak, bizim amacımız atları ondan uzak tutmak. Neyse büyük isyanlar haklinde onu dışarı aldık, anlattık. Gene büyük adam şeklinde "Tamam" dedi. Yaklaşık bir saat sonra o anda büyüklere eğitim verilen açık menaj'ın içine daldı. Ata zıplaması gerektiğini söyleyecekmiş. Esen Hanım ile konuşarak, bir an önce Bebi'nin ata binmesi gerektiğini söyledik. O da gülerek "Tamam." dedi ve adı Fındık olan Pony'i hazırladılar. Kafasında kaskı, ayaklar üzengide, kuruldu bizim paşa atın üstüne ve halkını selamladı;

Güzel bir macera ve dönüş yolu. Uyku gelmiş, kapıyı tıklatmakta. Her ne kadar Fındığ'ı, arabanın bagajına sığdırmak gibi bir projesi olsa da bu anne ve baba ile bunun gerçekleşemiyeceğini ve en iyi şeyin uyumak olduğuna karar verdi. Gittiğimiz süreden daha kısa "İleri" süresi ile döndük evimize...

Sevgiler ve saygılar,