Bu Gnocchi Değil... (Not The Gnocchi...)

Her ayın 3. haftası, içerik açısından biraz karışık geçiyor. Hele o haftanın cumasında işler daha da sarpa sarıyor. Farkettim ki; o cuma benim sığınağımdan yani mutfaktan hiçbir şey çıkmıyor. Ben "Gnocchi" diye girdiğim yerden, "Bu nedir, bu?" şeklinde çıkıyorum. Olmadı. Zorlamanın anlamı yok. Ama benim suratım düşüyor. Dino aşk ve meşk ile yaklaşırken, sarışınlığın altında duran beynim, ona "Patates fazla geldi. " diyor. Reçeteler gizli sevgilim modunda. Hırs mı yaptım? Belki de...

Öylesine bir cuma olsun bugün, Gnocchi'den geriye kalan hırsım ve tek kare fotoğrafımla;

Bu haftaki durumun sayısal sıralamasında YemekName'nin Mayıs ayı hazırlığı liste başı idi. İlk 2 hafta araştırma ve geliştirme, 3. hafta uygulama ve fotoğraflama. Konusu itibariyle garip bir çalışma oldu diyebilirim. Bu çalışmanın üstüne ilk defa okurlarla buluşma etkinliği güzel gelecek sanırım. Cumartesi günü öğleden sonra Cafe Nero - Caddebostan'dayız. Bekleriz. Bebi belki gelir. Programı uyarsa...

Bebi ile bir yere gitmek, evden çıkış zamanlamasını baz alırsak, değişik bir çizelge yaşatıyor. Kısa veya uzun zaman dilimleri şeklinde farklı yönlerde tepki gösteriyor. Haftanın 4 günü gelen dadımız, perşembe günleri "Anne - Oğul" günü yaşamamız için bizi yalnız bırakıyor. Hava güzel, parktan önce Kanyon'a gidildi. Neden tercih edildi? Havadar, koşmak için elverişli ve Bebi her ne kadar içine girmek için can atsada, girilemeyen süs havuzları var. Alışveriş merkezlerine karşı bir önyargım olmasına rağmen bu açılardan seviyorum orayı. İki saat koştu, yerlerde süründü, dondurma yedi, zıpladı ve hopladı, köprülerden sayamadığım kadar çok geçti. Renkli şekerlere hiç yüz vermedi ama yanındaki toplar için benle inanılmaz bir savaşa girdi. Sonra kendi kendine eve gitmek istedi. Hem de çok emin bir tavır sergileyerek. Nasıl olur da kendi çocuğum beni şaşırtmayı başarır? Cevapsız...

Gnocchi mevzusuna mümkün olduğu kadar uzak durmak istiyorum. Elimde patates kroketlere benzer şeyler var. Amaçları bilinmiyor. Bu reçete her neyse, çeşitli malzemelerle belki geri dönüşümü sağlanabilir. Biraz yeşillik, biraz domates ve ton balığı... Dürüm gibi sarsam? Belki... Hatta çoşmak adına ben bunu "Goi Cuon" yapsam; hepsini toparlayıp, yenilebilir pirinç kağıdına sarıp sarmalasam ve kucaklasam parmaklarımla. Tazelensem ve "Ayranı yok içmeye, ..." hesabı yaşasam bir taraftan vicdanımla...

İşte öylesine bir cuma,
Size "İşte budur... " dedirtecek bir haftasonu olması dileği ile...
Sevgiler ve saygılar,